De vorige bouwupdate noemde ik hoopvol ‘de laatste loodjes’. Boy, was I wrong. De laatste loodjes ammehoela, het echte werk begon pas toen ik de sleutel kreeg op 21 juni. Veel dingen zaten tegen, of zoals de bouwopzichter zei ‘als er iets mis gaat, gaat vaak alles in hetzelfde huis mis’. Drie keer raden wiens huis het betrof. Bloed, zweet en tranen heb ik al veelvuldig in dit huis gelaten tijdens het klussen. Gelukkig is dat achter de rug! Ik ben verhuisd op 23 juli en woon nu nog grotendeels tussen de dozen. Ik neem je mee in de afgelopen maand, waarbij mijn huisje veranderde van bijna casco tot mijn thuis.

Sleuteloverdracht

Op 21 juni hing de vlag uit bij mijn huis, omdat ik de sleutel kreeg. Ik vond het heel bijzonder om de straat in te rijden en die vlag te zien hangen, nu is echt. Daarna begon het grote klussen, zoals je in de vorige bouwupdates hebt kunnen zien zaten de badkamer en het toilet er al in, maar verder was het nog een kaal huis, met betonnen muren en vloeren. Er is dus een hoop gebeurd! We hebben al het houtwerk binnen geverfd, de muren zijn gestuukt, geschuurd en geverfd en de vloeren werden gelegd. Wat een werk, daar heb ik me goed op verkeken. Zonder alle hulp was het nooit zo snel gelukt!

Klussen, klussen, klussen

Weken zag het huis er zo uit, gifgroen! Ik liet de muren stucen en daarvoor is dit hechtingsmateriaal nodig. Wat een horrorkleur. Gelukkig is het na het stucen een stuk beter. Het stucen koste veel tijd, eerst moet het groene spulletje erop, daarna wordt het gestuukt. Het moet eerst helemaal drogen, wat een paar dagen duurt en vervolgens moeten de muren opgeschuurd worden om kleine oneffenheden eruit te halen én daarna moet het nog geschilderd worden. Hier is zoveel tijd in gaan zitten, wat was ik blij toen dit eindelijk klaar was, op de laatste dag voor de verhuizing is de laatste muur geverfd! Stressssss. Stucen is mooi, absoluut, maar verder konden we bijna niets, de vloeren konden pas gelegd worden nadat dit klaar was bijvoorbeeld, de planning was om een week eerder te verhuizen, maar dat lukte echt niet.

Na het stucen zijn de muren behoorlijk nat, maar niet meer gifgroen :) In de grote slaapkamer bouwde mijn broer het muurtje waar ik al maanden over droom, en de stukadoor maakte het af.

Alle kozijnen veranderden van donkerblauw naar wit, wat een verademing. Dit projectje kostte helaas ook 10x zoveel tijd als verwacht. De kitranden waren ook donkerblauw en bleken niet over schilderbaar. Deze moesten er dus allemaal uitgesneden worden en opnieuw ingekit met witte kit. Één laag vef dekt niet op zo’n donkere kleur, dus hier zijn heel wat uurtjes in gegaan. Zelf stortte ik me op Project Trap. Ik kan geen schuurpapier, kwast of traptrede meer zien :’)

Vloeren leggen

De vloer beneden werd gelegd, de woonkamer en keuken hebben vloerverwarming, ik koos voor plavuizen met het uiterlijk van laminaat. En wit. Want alles moet wit. Na het leggen van de vloer leek de kamer veel ruimer en lichter. Daarna hadden we weer een leuke klus, namelijk het verwijderen van de cementsluier. En zoals alles in dit huis, ging ook dat niet in één keer.

Beneden liggen overal plavuizen, boven is er geen vloerverwarming dus hier koos ik voor gewoon laminaat. Wel wit, natuurlijk. Het is zo mooi geworden, maar dat laat ik je een volgende keer zien. De plinten zitten er zelfs al in!

En dan: verhuizen!

Met de muren en vloeren die klaar waren kon ik dan eindelijk, na maanden wachten verhuizen. Ik zeg gedag tegen deze flatgebouwen en begin in deze nieuwe witte woning. Ik huurde een bus met laadklep en zoals alles duurde ook de verhuizing veel langer dan verwacht. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat, er waren meer ritjes nodig dan verwacht. Ik verhuis in geen 100 jaar meer, wat was dit hele proces slopend. Maar op de onderste foto was ik nog heel blij hoor ^-^

En dat ziet er dan zo uit. Ik dacht dat ik voor de verhuis wel aardig had opgeruimd, maar ik begin aan een tweede ronde. Wat een spullen. Op de onderste foto zie je de keuken, die op het moment van schrijven geplaatst wordt. Heel erg fijn, want ik eet nu al weken met plastic bordjes, bestek en kartonnen bekers. Naast de keuken, mijn makeshift keukentje met magnetron, waterkoker en koffiezetapparaat. Pip is tot de verhuizing vrij rustig geweest, op de verhuisdag zelf was hij erg bang en nu is het nog wennen. Hij heeft het hele huis al verkend en is niet bang om overal bovenop te springen. Wel schrikt hij snel en eet hij niet goed. Maar dat komt vast vanzelf, voor mezelf voelt het nu ook nog alsof ik op vakantie ben in een ander huis ‘wat hebben ze hier een lekkere douche’, denk ik bijvoorbeeld. Ik ben constant dingen kwijt, en moet een nieuwe routine vinden. Maar het voelt goed, alsof ik hier meer op mijn plek ben, hier zal ik geloof ik heel gelukkig worden!

Er is nog genoeg te doen, alle dozen moeten uitgepakt worden. Beneden moeten alle plinten gemaakt en gelegd worden, er moeten nog overal lampen opgehangen worden, de trapleuning moet weer bevestigd worden, de muur in het toilet moet geverfd worden, de tuin is een lapje grond met onkruid en dan moet ik nog eens nadenken over plankjes en dat soort dingen. Wanneer alles wat meer af is, laat ik je graag het eindresultaat zien!

Voor de leuk, aantallen:

Huilbuien in het huis: 3. ‘alles gaat miiisss, ik wil nieeet meeheerr, ik koop wel een ander huiuisss’.
Van de trap gevallen: 1.
Buren ontmoet: 4 van de 11.
Klussers in mijn huis: 1 stukadoor, 2 vloer leggers, 1 structuur spuiter, 1 schilder (voor de kitranden), 3 loodgieters (voor de wc pot, die nog steeds niet goed hangt), 1 keukenmonteur. (het huis voelde niet van mij met die mensen)
Ritjes naar de bouwmarkt: ontelbaar.
Hoeveelheid geld uitgegeven in de bouwmarkt: ik wil het niet weten.
Geld op mijn spaarrekening: €0,- (Hier wonen: onbetaalbaar).

Klik hier om de bouw te volgen vanaf het begin.

Save

Wil je geen enkele blogpost missen? Schrijf je dan in voor het ontvangen van Eenig Woonnieuws of volg me op instagram.
↑ Vond je deze post leuk? Je maakt mijn dag door hierboven te klikken ↑