VTwonen zoekt blogger! Doe je mee? De nieuwbrief met deze titel kreeg ik begin deze maand binnen op mijn mail. Terwijl mijn hart een slag oversloeg en mijn hoofd gelijk overuren draaide om woorden en zinnen te vormen, voelde ik dat ik mee moest doen met deze wedstrijd. Want als er iets is dat ik als klein kind al wil, dan is dat bijdragen aan een woonblad. Misschien ben ik niet het blogtalent waar ze naar opzoek zijn, maar ik ben wel een blogger met een eindeloze liefde voor wonen en vind het leuk om mijn inzending met je te delen.

Liefde op het eerste gezicht komt bij mij regelmatig  voor; een gevoel van gelukzaligheid. Dat je leven completer zou zijn met hem,  je voelt de adrenaline door je lijf stromen bij het zien van zo’n prachtexemplaar. Een lach die je niet van je gezicht afkrijgt, je hartslag versnelt en voor je het weet denk je niet langer na maar neemt je lichaam het over. En zo gebeurt het keer op keer dat er een vaasje in mijn winkelmandje beland, of dat er per ongeluk een designstoel achterin mijn auto ligt.

Wonen is thuiskomen, waar ik mezelf kan zijn. Schoenen uit en spinnende rode kater op schoot.  De plek waar ik het meest ontspannen ben. Een huismus, ja dat ben ik wel. Altijd al geweest ook. Er is voor mij geen plek fijner dan onder een kleedje op de bank, kopje thee op tafel, kaarsjes aan. Genieten. Als ik om me heen kijk vanaf de bank dan zie ik mijn hele liefdesleven qua woongeschiedenis. Een beeldje dat ik al heb sinds mijn vijftiende levensjaar. Die periode dat ik zielsgelukkig werd van brocante. Een experimentele fase met vintage en daarna de groeiende liefde voor design.  Mijn inrichting is een liefdevolle mengelmoes van alle mogelijke woonstijlen.

Als single (crazy-cat-)lady kan ik me heerlijk uitleven op mijn interieur en roze is al sinds mijn kindertijd favoriet. Gelukkig ontwikkelde mijn kinderliefde voor hardroze naar een meer volwassen oud- en zalmroze. Ook beperk ik me nu  tot accessoires in plaats van alle muren te voorzien van deze lievelingskleur. Al kan ik niet beloven dat er niet in de nabije toekomst een deel van de muur een roze verfkwast te zien krijgt, want de liefde is groot en altijd aanwezig.

Mij maak je niet blij met een dagje shoppen voor kleding (nouja, af en toe wel natuurlijk, al ga ik dan voor zwart in plaats van roze). Geef mij een stad vol woonwinkels en ik ben in mijn element, voor een dagje Zweeds warenhuis of rommelmarkt ben ik ook je meisje. Ik houd van liefde op het eerste gezicht in een muffe en ietwat vieze kringloop, waar je kunt schat zoeken tot je ineens een nieuw schatje vindt. Iets waar je tot dan toe nooit over hebt nagedacht, maar nu absoluut niet kunt missen. Maar echte woonliefde is het moment wanneer na maanden of jaren dromen over en verlangen naar, de liefde uiteindelijk beantwoord wordt. (En je spaarrekening geplunderd, voor dat fantastische, onbetaalbare designstuk).

Een jaar geleden werd ik verliefd op mijn eerste eigen woning, een nieuwe stap na kinderkamer, anti-kraak en appartement. Destijds niet meer dan een tekening. Nu woon ik er een paar maanden en maak ik er langzaam mijn droomhuis van. Ook al woon ik er net, fantaseren over mijn toekomstige woning doe ik met hartstocht (glas in lood, en suite deuren, een visgraatvloer en een ornamentaal plafond staan op mijn wensenlijstje, maar een oud fabriekspand laat mijn hart ook sneller kloppen). Met zo’n grote liefde voor wonen, valt er altijd weer iets nieuws te dagdromen.

Sommige spullen in mijn huis heb ik al sinds jaar en dag, andere ex-liefdes moesten het pad ruimen voor een nieuwe lieveling. Zonder dat ellendige liefdesverdriet. De meeste liefde koester ik voor vazen, ik heb een hele verzameling en droom over de vaasjes die ik ooit nog hoop te bemachtigen. Mijn liefde voor wonen blijft en stelt nooit teleur, het is een passie die groeit met de dag en er is altijd ruimte voor een nieuwe grote liefde.  En mocht het zo lopen, dan is er naast de vaasjes, stoelen en planten, ook nog wel plaats voor een leuke man. Die het interieur aan mij overlaat, uiteraard.

Save

Save

Save